Zo licht als een veertje!
Ik hoor het mijn ballet juf van het Conservatorium nog zeggen; ‘maak je zo licht als een veertje voordat je gaat bewegen’… Eh, hoe dan? Nou, buik in, billen aangespannen, nek lang, schouders laag, voeten uitgedraaid, knieën recht maar niet op slot, armen ontspannen en losjes langs je lichaam, denk aan je ademhaling én vergeet niet te glimlachen J
Uitdaging!
Dat zag ik echt wel als een uitdaging want denk je aan punt 1 tot en met 5 dan vergeet je de rest, toch? En o wee als je niet overal aan dacht. Het was een andere tijd mensen, een kleine tik op je billen of een rukje aan je knotje om je te corrigeren, het kon allemaal.
Nee, ik heb er geen trauma aan overgehouden maar wel een heleboel doorzettingsvermogen en discipline. Laat dat nou net 2 zaken zijn die ik nogal wel eens mis bij (ondernemende) mensen.
Ja maar jij kan dat!
Ook dat hoor ik nog wel eens. Hoezo zou ik het wel kunnen en iemand anders niet? Omdat ik mijn ups en downs met de wereld deel? Het is vaak echt een kwestie van doorzettingsvermogen. Blijkbaar is het normaal dat als een aantal mensen ‘nee’ tegen je zeggen, je maar moet stoppen met wat je doet. Of dat nu is in de business waar ik in zit of dat je vriend/vriendin toch niet mee gaat naar de sportschool en jij dat een reden vindt om ook niet te gaan. Bedenk waarom je bent begonnen met hetgeen je van plan was te gaan doen.
Geen open deuren hier
Ik ga jullie niet vermoeien met allerlei theorieën en filmpjes die horen bij het ‘waarom je doet wat je doet’ want die kan je zelf allemaal vinden op YouTube, Pinterest en TikTok 😉 Denk gewoon met een gezond verstand na. Hoe vaak heb je niet iets moeten doen/leren in jouw leven? Ben je toen ook nog een paar keer gestopt omdat je het toch niet kon? Dat lijkt me niet.
Tot bloedens aan toe
Met mijn Afrikaanse roots kan ik je vertellen dat ik niet de juiste voeten (lees platvoeten) had voor het dansen op spitzen maar het hoorde er wel bij op het Conservatorium. Ik weet nog dat ik de hele week opzag naar de vrijdag omdat we dan altijd spitzen les hadden. In die tijd hadden we ook nog geen fijne bescherming voor de tenen (jaja, oma spreekt) en plakte mijn balletpanty na de les altijd aan mijn bloedende tenen (sorry voor de beelddenkers onder jullie). En toch, hoe fantastisch was het om ook op de spitzen te kunnen dansen à la mijn voorbeeld, Alexandra Radius! Doorzetten dus en niet zeuren!
Jammer joh!
Helaas gooide mijn lichaam rond mijn 18e levensjaar roet in het eten en moest ik het roer omgooien omdat een leven als danseres niet voor mij was weggelegd. Mijn jaren op de balletschool en later het Conservatorium zal ik nooit vergeten en brengen me nog steeds veel in het leven. Ik denk daarom nog vaak aan de befaamde woorden van Barry Stevens; ‘vooral doorgaan’! Want hoe blij kan je zijn als het wel lukt?
#onafhankelijk #netwerkmarketing #vrijheid #zelfstandigondernemer #businessandpleasure #persoonlijkeontwikkeling
